EEN EILAND IN DE STAD

De tuin van Caroline en Mark in Geraardsbergen is een ommuurde stadstuin. Het is een oase van rust en ontspanning, een eiland in het midden van de stad. Je hoeft er geen gras te maaien of groenten te kweken. Alleen maar genieten.

Genieten en tot rust komen is het eerste wat bij je opkomt als je de tuin ziet. Al is het alleen maar door ernaar te kijken, naar het glinsterende wateroppervlak, het ruisen van de bamboestengels en het glooiende groen. Maar dat was ooit anders. Toen Caroline en Mark het huis kochten oogde de tuin er heel wat kleiner uit. Enigszins ouderwets ook met vierkante en rechthoekige prieeltjes en smalle paadjes. De vijver lag er doods bij. Bovendien had de bewoonster – zoals vroeger vaak het geval – helemaal geen zicht op de tuin. In de plaats van de typische stallingen in de achterbouw, kwam een veranda met keuken van waaruit je het mooiste zicht krijgt op de tuin.

Eigenlijk is het een vrij smalle tuin. Caroline en Mark opperden het idee om met cirkels te gaan werken waardoor de tuin ruimer zou lijken. Caroline ging op zoek naar een tuinarchitect die hun ideeën kon vormgeven. Op goed geluk kwamen ze terecht bij Frederik De Vos van Arte Verde. Het klikte meteen en Frederik gaf hun ideeën en wensen vorm. “Het belangrijkste in een tuin is rust creëren. Het lijnenspel van een tuin mag niet te druk zijn. In een ogenblik moet je de tuin kunnen overschouwen”, licht Frederik toe.

Asymmetrische cirkels
Het concept draait rond asymmetrische cirkels. Ze vormen een spel van lijnen en structuren. De cirkels verwijzen naar de maanvormige ramen die oorspronkelijk in het aanpalende pand aanwezig waren. Op de vrijgemaakte bakstenen scheidingsmuur lees je de geschiedenis van het gebouw dat ooit dienstdeed als wasserij. De ommuurde tuin creëert een soort microklimaat waar het altijd net iets warmer is en het lawaai uit de omgeving tempert.

De vijver – een glinsterende halve maan – is een bron van leven en zuigt alle aandacht naar zich toe. Het houten terras in Ipé verdeelt de vijver in twee ongelijke partjes, althans die indruk krijg je. Eigenlijk is het een optische illusie want de vijver bestaat uit twee delen die slechts door een buis onder het houten pad met elkaar verbonden zijn. De vissen hebben al lang door dat ze via de buis ook de andere kant kunnen bereiken. Maar bij het minste onraad zoeken ze veiligere oorden op en verbergen ze zich in de buis. Door die verbinding te maken tussen de twee vijverelementen krijg je geen stilstaand water. De lange aluminium tafel ‘La Grande Table’ en bijhorende bank zijn van de Belgische ontwerper Xavier Lust. Aan de tafel staan ook enkele stoelen uit de collectie ‘Vintage’ van Tribù. De luifels boven de tafel zijn ontworpen door ‘Moon Soon’. “Wanneer je aan tafel zit schijnt de zon niet in het gezicht en tegelijk zorgen ze voor wat meer privacy”, vult Caroline aan.

Een knap staaltje vakmanschap is de overloop van de vijverrand die tot op de millimeter is berekend. Over de volledige lengte stroomt het water klaterend over de rand in de overloop en mondt uit in een waterput. Een pomp stuwt het water daarna opnieuw naar boven en houdt het water constant in beweging. In het filtergedeelte zijn in een bed van lava ‘Japanse Holpijp’ aangeplant. De planten en lava zuiveren het water 24 uur op 24. Zelfs hun hond ‘Nest’ drinkt liever van het water uit de vijver dan uit zijn eigen waterbakje in de keuken. De vijver is ook de favoriete plek van merels, vinken, mussen en duiven uit de buurt en af en toe kan je er ook eenden of een reiger spotten. Aansluitend met de vijver is een grinten verharding voorzien. De keitjes liggen op een honingraatstructuur in polypropyleen van Nidaplast zodat ze mooi op hun plaats blijven liggen en het regenwater gemakkelijk kan doorsijpelen.

Geluk bij een ongeluk
Het houten terras in Ipé is doorgetrokken tot tegen de muur. Op regelmatige afstand zijn uitsparingen in de beplanking voorzien voor de metershoge elegante bamboestruiken. Elke bamboestruik zit ingekapseld in een speciale folie zodat de wortels niet gaan woekeren. De ranke stengels worden na verloop van tijd zwart en vormen een mooi contrast met de stenen gevel. Inspiratie hiervoor haalden Caroline en Mark onder meer uit het boek ‘Minimalistic Gardens. “Dat is trouwens nog een verhaal apart”, vertelt Caroline. “De scheidingsmuur was volledig begroeid met klimop. Tijdens een zwaar onweer is op één nacht de hele klimopstruik naar beneden gekomen, zowat 3.000 kilo klimop.” Dat moment herinneren ze zich nog levendig, alsof het gisteren gebeurd is. De tuin was bijna klaar, op wat afwerkingen na, toen het onweer toesloeg. De neergekomen klimop – verstrengeld tot dichte matten – richtte heel wat schade aan de vijver en tuin aan. Misschien een geluk bij een ongeluk want zo kwam de oude bakstenen gevel vrij die mee de sfeer bepaalt van deze tuin. De oude muren rechts en achteraan ademen de geschiedenis van het gebouw en omlijsten de tuin. Aan de andere zijde wordt de omlijsting gevormd door leilinden met ervoor een zacht golvende lijn van buxuswolken en ronde toefen gras achter de groene glooiing. De geleide lindebomen zorgen ervoor dat er geen inkijk is. Boerenjasmijn en een uitbundig stel schermhortensia’s – oude rassen gerecupereerd uit hun vorige tuin – zorgen daar voor wat hoogte. Achter in de tuin vormen een beukenrij, een spar en een populier een groen scherm. Deze populier zou de hoogste boom in de stad Geraardsbergen zijn, weet Mark. Achter de potten met lavendel pronken enkele bollen ‘Osmanthus Burkwoodii’ of schijnhulst. Hun donkere, groene tint zorgt voor wat verstrooiing tussen de andere groene schakeringen.

Kleurspot

Caroline houdt ook van rozen. Haar voorkeur gaat uit naar oude rozenrassen met hun kanjers van bloemknoppen in felle kleuren gaande van geel, tot rood en roze. Ze wou graag één hoek in de tuin met levendige kleuren opvullen. Eén felle kleurspot tussen de groene schakeringen en witte bloemen waarin de rozen elkaar verdringen met hun uitbundige kleuren en geuren. Naast de klassieke witte rozen ‘Sneeuwwitje’ bloeien één na één de gele rozen ‘Carte d’Or’, de dubbele rozen van het zeldzame ras ‘Pierre de Ronsard’ en de rozen ‘Queen Elisabeth’.

Een rond terras gevormd door kasseien krijgt beschutting van enkele dakplatanen in een driehoek aangeplant. Hun cirkelvormig bladerdak filtert het felle zonlicht en zorgt voor verkoeling of beschutting bij een plotse regenvlaag. De ligbedden zijn van Gandia Blasco. Voor enkele potten met lavendel, links naast de trap, groeien alweer in een golvende vorm Japanse esdoorns. “De kleuren van de Japanse esdoorn veranderen naargelang het seizoen. In het voorjaar is de struik groen en hij verkleurt daarna mat rood tot oranje-geel in het najaar. Maar in de herfst vind ik hem toch het mooist”, stelt Mark. ’s Avonds worden de platanen, bamboe en vijver mooi uitgelicht met verlichting van Delta Light en Wever & Ducré.