Guy Obijn

ZONDER BUREN

De bomen uit het bos zijn hun buren. Ongelooflijk dat zo een plek nog bestaat. Midden in de natuur, op slechts twintig minuten rijden van de stad Antwerpen, ligt de woning van Dick, Marleen en hun kinderen. Dick is de jongste zoon van Axel Vervoordt – antiquair, kunstkenner en oprichter en bezieler van het gelijknamige bedrijf. Samen met zijn vader richtte hij de hoeve in die onmiskenbaar zijn handtekening verraadt. Net als zijn vader houdt Dick van authenticiteit en oude doorleefde objecten. Het bos hoort bij de boerderij en is eveneens hun eigendom. Dick werkt samen met het landschapsbureau Landmax om van het domein opnieuw een Kempisch landschap te maken. Landmax is een bureau voor bos-, natuur- en landschapsontwikkeling. Zij maken een inventaris van de fauna en flora, van de bodem en het water. Vervolgens maken ze een natuurplan, zorgen voor de houtverkoop en voor het aanvragen van subsidies en vergunningen. Het authentieke landschap was een heidelandschap in combinatie met de bossen. Dit typische heidelandschap is zo goed als verdwenen. Heel wat rododendrons zijn zich aan de rand van het bos komen nestelen. Deze struiken zijn zo overheersend dat ze het heidelandschap hebben aangetast. Volgens specialisten kan het heidelandschap hersteld worden maar dan moeten de rododendrons zo veel mogelijk verwijderd worden. “Mijn ouders wonen op het kasteel met een typisch parkdomein. De rododendrons die daar staan gaan we juist accentueren omwille van het park-karakter. Hier willen we terugkeren naar het oorspronkelijke heide-karakter.” Het grasveld voor de hoeve in de binnentuin is bezaaid met een natuurlijk tapijt van gele boterbloemen. “Die dingen komen vanzelf”, lacht Dick. “Ik vind het ook belangrijk om niets te forceren en naar je hand te zetten. Waarom een dure tuin aanleggen waar veel werk aan is terwijl de natuur er is.” Vierkante vakken met buxus omzoomd vormen een eilandje in de tuin. Een van de vakken dient als zandbak en verscholen speelhuisje voor de kinderen. De andere vakken zijn gevuld met éénjarige bloemen en met wilde planten die zich eigengereid een plekje hebben toegeëigend. Het weiland wordt onderhouden samen met een lokale boer die pas gehooid heeft. Soms staat het hooi wat hoger en een andere keer staan er paarden in de weide. In de verte zien we een rij dennenbomen en erachter begint het eikenbos met verderop een berkenbos. Binnen enkele jaren moet het berkenbos opnieuw aangeplant worden. Dat vraagt heel wat planning en organisatie. Door het bos loopt een drevenstructuur met lanen en grachten. Het open zicht op het ongerepte bos en weiland is ronduit prachtig. Hoe uniek is dat, wanneer de bomen uit het bos jouw buren zijn? ’s Ochtends en bij valavond komen de reeën uit bos tevoorschijn. “Meer dan eens staat er plots een ree voor de deur”, vertelt Dick. “In het bos zitten geloof ik een tweehonderd herten en reeën. De boswachter houdt alles mee in het oog. Regelmatig zien we hem voorbijrijden in zijn jeep.” De voormalige stallen en opslagruimten  van de Vlaamse hoeve vormen nu een onderdeel van de woonruimte. De oorspronkelijke staldeuren zijn vervangen door grote ramen tot tegen de vloer waardoor binnen en buiten in verbinding staan. “Er waren niet veel oorspronkelijke elementen behouden in de boerderij. We hebben alle ramen vernieuwd en ook het dak volledig vernieuwd en dakkappellen gemaakt. De vorm van het dak was nogal spits, precies een scherpe punt in het landschap. Door het dak een meter te verlengen en er een bepaalde knik in te brengen, past het visueel veel beter in het landschap en oogt het veel rustiger”, stelt Dick. Door het dak te verlengen heeft de hoeve aan één zijde een overdekt terras gekregen waaronder het gezin zowel in de winter als in de zomer buiten kan zitten. Het dak wordt gestut door gevelde dennenbomen die zo uit het bos komen. De boomstammen mochten hun natuurlijke vorm behouden. Sommige basten hebben zich in hun vorige leven in zwierige bochten gewrongen. Dat zorgt voor een leuk effect op het terras. Er is geen ontsierende dakgoot aan het dak bevestigd. Een strook witte, dikke keien langs het terras vangt het regenwater op. De hosta’s naast de inkom lijken het naar hun zin te hebben met hun grote fluwelen bladeren. Een bonte mix van hortensia’s met grote trossen blauwe bloemen en witte lelies samen met de groene wingerd omhullen hartelijk de hoeve. “Hier achteraan was er vroeger een ven. Ik heb nooit begrepen waarom we dit ven van de overheid moesten dichtgooien.” Het gras is pas gemaaid en aan de randen zijn de grassen hoog gelaten wat voor een mooi effect zorgt. Achteraan duiken opnieuw grote struiken rododendron op. “We willen hier een soort eiland creëren met speciale planten, bomen en vruchten. Planten die niet thuishoren in een bos krijgen hier een plek. De rododendrons gaan we bijknippen tot mooie massieven. We denken er ook aan om door de struiken paadjes te knippen. De rest willen we zo natuurlijk mogelijk houden.” Op de tuintafel ligt een deel van de pompoenoogst uitgestald, afkomstig van de kruiden- en groentetuin in het ouderlijke kasteel.

 

 

 

 

 

Geef een reactie