GROEN MET EEN SPATJE KLEUR
Het project dat we in deze reportage voorstellen ligt in Kasterlee. Het is anderhalve hectare groot en kenmerkt zich door een enorm groot landschappelijkheid. De letterlijk te nemen weidse omgeving, dringt zelfs de tuin in met een graasweide voor Schotse Hooglanders. Deels zijn ze opgesloten achter een mooie eikenhouten omheining. Achterin de tuin ontbreekt die en lijkt het alsof ze zo het gazon kunnen opstappen. Ze worden evenwel tegengehouden door een, aha, een visueel verborgen gracht. Aan de weidekant heeft ze een normale berm, aan de tuinzijde is ze verticaal afgewerkt met Ipéhout zodat de runderen er niet tegenop kunnen!
Het gazon vormt een dragend tapijt voor een veelheid aan plantenschoonheid en uitzicht. Bijna onspeurbaar, maar wel belangrijk naar beleving is de subtiele glooiing die het door de vaardige aannemershanden en het door hen gestuurde machinewerk kreeg. Mooi verdeeld over het geheel en in balans met de grote eiken die bewaard bleven, plantenvakken die de rust van het geheel benadrukken. “Daarmee wordt de stijl van het interieur naar buiten doorgetrokken. De woning is zowel in concept als inrichting naturel gehouden, sober en met weinig kleur. De eigenaars wilden dat de tuin daar naadloos bij aansloot.” Vandaar voorrang voor grote groepen boerenhortensia, blauwe hulst (Ilex x meserveae ‘Blue Maid’) en kleinbladige Japanse hulst (Ilex crenata), prachtriet (Miscanthus sinensis ‘Gracillimus’ en rododendron en enkele solitairplanten waaronder Japanse honingboom (Sophora japonica) en Perzisch IJzerhout (Parrotia persica). Het prachtriet kreeg letterlijk een opsteker mee. Het siergras staat op lage heuvels, kwestie van meer en zelfs het jaarrond gracieus aanwezig te zijn. Twee vlekken moesten een uitzondering maken op de algemene decoratieregel. Op vraag van de tuindame moest er kleur zijn. Uitbundig zelfs. Tuinaannemer Stijn zorgde voor een oplossing met jaarlijks opnieuw ingezaaid weidebloemmengsel. Dichter bij het huis primeert vormelijkheid. Taxus en Buxus scharen zich behaaglijk rond een accenthoekje dat opgeleukt wordt met tuinkaarsen en creëren een groene uitbouw aan de schuur. Ze kaderen er op speelse wijze leifruit in dat statige lijnen trekt tegen de gevel. Tegen de woning een strakke lavendelboord. Hun hoogtepunt is vanzelfsprekend volle zomer, maar gepast snoeiwerk laat ze ook als Jommekeskopjes de winter bekoorlijk in gaan.
Tekst – Marc Verachtert
Fotografie – Kris Dimitriadis / PSG studio
