Designer Alain Gilles

Van populair tot sociaal design

Via enkele omwegen belandde Alain Gilles, daar waar hij thuishoort, in de designwereld. Zijn ontwerpen zijn aanstekelijk en vrolijk zoals hij zelf ook is. Met een bedrieglijke eenvoud zapt hij van het ene ontwerp naar het andere, van populair design naar sociaal design. In primeur stelt hij ons zijn draagbare zonnelamp voor. Ecologisch en sociaal design, de tijd is er rijp voor.

Na zijn studies Politieke Wetenschappen en Marketing Management ging Alain Gilles aan de slag in de financiële wereld. Later besliste hij met de morele steun van zijn vrouw om opnieuw te gaan studeren, deze keer industrieel design aan het ‘Institut Supérieur de Design’ in Valenciennes (F). Hij assisteerde Xavier Lust bij zijn creaties en kwam nadien terecht bij Quinze & Milan waar hij gedurende tweeënhalf jaar werkte als designer. In 2007 opende hij zijn eigen studio. Sindsdien werkt hij samen met tal van internationale producenten.

“Het is altijd mijn droom geweest maar ik had er niet de naam ‘design’ opgeplakt. Er is een verschil tussen wat je droomt en wat mensen van jou verwachten. Het feit dat ik mijn vader op jonge leeftijd verloor, heeft er allicht mee te maken. Ik moest en zou ervoor zorgen dat hij fier op me kon zijn en goed studeren. Kortom iets normaal studeren. Ik heb er nooit de naam design op geplakt omdat het voor mij een mix is van design, architectuur, grafisch, installaties. Daarom begon ik eerst te werken in de financiële sector. Ondertussen bleef ik verder dromen. Het was goed om te leren hoe ik moest werken. Mijn collega’s waren leuke mensen maar voor mij was het werk niet echt spannend. Ik begon in avondschool marketing te studeren. Dat was iets tussenin – creatief en leuk – maar opnieuw ging dit niet ver genoeg voor mij. Mijn zoektocht nam al die tijd in beslag om uiteindelijk terug te keren bij design. Op 32jarige leeftijd – vrij laat dus – nam ik een carrièrestop. Het was nu of nooit. Grappig, als je naar andere mensen zou luisteren kom je nooit tot iets. Ga je wel werk vinden? Elke dag van Brussel naar Valenciennes, ga je dat wel volhouden?”

 

Dat hij zijn keuze niet beklaagt, is overduidelijk. Alain vertelt honderduit – een rasechte Brusselaar die liefst Engels praat – en begint herhaaldelijk hartelijk te lachen. Hij heeft er duidelijk plezier in. We zitten rond het kookeiland op hoge barkrukken, centraal in de grote loft. Even het juiste evenwicht zoeken en hopen dat ik het op deze hoge stelten heel de tijd volhoud. Tijdens het gesprek ben ik mijn hachelijke positie al snel vergeten.

“Die omwegen hebben me zeker geholpen. Het feit dat ik weet hoe mensen aan de andere kant denken, is een pluspunt. Je kunt een product op verschillende manieren voorstellen en je moet ook alle zijden belichten. De uitgever wil de designer, wil een goed product, een leuk verhaal, een beeld maar wil ook weten hoeveel investeringen hij zal moeten doen.”

 

Gulle vormen

De eerste ontwerpen maakte Alain Gilles voor het Franse ‘Qui est Paul?’. Het nieuwe merk met verrassende en speelse buitencollecties was een schot in de roos. Hoe dit succesverhaal tot stand kwam, willen we graag weten.

“In de periode dat ik bij Quinze & Milan werkte, had ik een toeleverancier leren kennen. Het klikte goed met hem en toen hij hoorde dat ik weg zou gaan vroeg hij om voor hen een collectie te ontwerpen. Ik kende de technologie en de mogelijkheden van het bedrijf en met het productieproces in het achterhoofd ontwierp ik hun eerste collectie. Ik noem het een best-case scenario want de eerste bestellingen kwamen al binnen toen ik nog met de communicatie bezig was en de mallen eigenlijk nog niet klaar waren.”

Zijn eerste ontwerpen ‘Translation Armchair’ en ‘Sliced Chair’ zijn vervaardigd uit recycleerbaar polyethyleen en verkrijgbaar in alle RAL kleuren. Nadien volgde de versie voor kinderen ‘My first Translation’. De gulle, genereuze vormen reflecteren het licht. Het eenvoudige ontwerp straalt iets warm en vriendelijk uit. Zichzelf relativerend: “Dit is geen ontwerp waarbij je zegt: wauw, oh my God dit is design! Het is in zekere zin populair design, meer pop zoals ‘Magis’. Kunststof is op zich geen duur of luxe materiaal. Dankzij het design krijgt het materiaal een duurdere look. Als je werkt in kunststof moet je meer aan de details werken.”

Extra kamer

Was het anders om voor ‘Qui est Paul?’ – producent van buitenmeubilair – te ontwerpen?

“Het was anders niet omdat het om buitenmeubilair ging maar omdat het een nieuw merk was. Er was geen distributie, niets. Ook het merk zelf had nog geen geloofwaardigheid opgebouwd. Het is altijd gemakkelijker om een nieuw ontwerp te lanceren bij een goed draaiend merk We moesten goede producten maken met niet alleen een mooi design maar ook perfect passend bij hun functie en aan een aanvaardbare prijs. Anders zou het nooit lukken. Als je naar een interieur kijkt zie je een duidelijk omlijnde ruimte. Je brengt meubels en objecten in een volledig gedefinieerde ruimte. Buiten willen de mensen het gevoel krijgen van een extra kamer. In de meeste gevallen, wanneer je voor buiten ontwerpt, moet je collecties ontwerpen met verschillende elementen die bij elkaar passen. We creëren een idee van samenhang. Dit geheel vormt dan de buitenkamer. Binnen een interieur is een geheel saai, vind ik. Vijftien jaar geleden was dat de trend en mensen blijven dat nog vaak doen. Nu zijn interieurs open en je stelt een mix samen van verschillende objecten en meubels. Dat is het grootste verschil tussen interieur en exterieur, denk ik.”

 

Waar vindt een ontwerper zijn inspiratie? Een vraag waarop het antwoord boeiend blijft.

“Ik krijg heel veel inspiratie als ik over de straat wandel of op de snelweg rijd. Ik weet niet waarom. Mijn geest is veel vrijer. Ik zie een detail – dat nergens mee te maken heeft – en dit detail wordt iets totaal anders. Verder maak ik een massa stomme foto’s. Het belangrijkste is dat je een startpunt hebt. Momenteel werk ik nog alleen. Ik kan me wel indenken architectuur te doen. Daar houd ik zo van, maar ik ben geen architect. Dan zou mijn studio moeten groeien. Mensen aanwerven lijkt me heel beangstigend. Nu amuseer ik mij.”

 

Sociaal design

ALAIN%20GILLES%20PORTRAIT%20Workshop%20c_%20Serge%20AntonDe O’Sun is een draagbare led lamp met extra zonnepaneel of adapter. De lamp is in de eerste plaats ontworpen voor ontwikkelingslanden, voor gezinnen die geen elektriciteitsaansluiting hebben en in hutten leven. Op de tweede plaats kunnen de lampen ingezet worden in vluchtelingenkampen bij natuurrampen. En ten derde is ze geschikt voor iedereen die zijn terras of tuinhuis wil verlichten. Het is een hedendaagse, flexibele en ecologische lamp. Eind februari wordt de lamp gelanceerd.
“In de ontwikkelingslanden leven families vaak in één ruimte. Meestal gebruiken ze een lantaarn met petroleum, wat heel slecht is voor de ogen en de longen. Bovendien is het goedje ook heel duur. Het idee was om een heel eenvoudige lamp te creëren, een soort lantaarn. Heel eenvoudig zodat je meteen weet hoe je hem kan gebruiken. Eén lamp voor de hele familie die je zowel op de vloer, op de tafel, aan de muur of aan het plafond kan hangen of die je met je meedraagt. Het zit hem in de details – dat is ten slotte mijn werk – zoals dit element dat we de ‘Hub’ noemen. Met dit element kan je de lamp om het even waar ophangen zonder dat je vijzen of wat dan ook nodig hebt. De lamp kan je met of zonder zonnepaneel aankopen. Wanneer je de lamp zonder zonnepaneel koopt, betaal je een soort tax want je betaalt dezelfde prijs. Met die taxen zullen de Ngo’s gefinancierd worden om hun projecten te ondersteunen. Dit ontwerp nam heel wat tijd in beslag. Het draagt zowel een sociaal als ecologisch aspect. Het is een mix tussen design en sociaal design. Ik denk dat het ontwerp juist is voor deze tijd”.

Geef een reactie